سخنرانی در جلسه اعلام بیانیه حمایت مجلسین بریتانیا از قیام و مقاومت مردم ایران
دوستان گرامی، اعضای محترم کمیته بریتانیایی برای آزادی ایران، اعضای محترم مجلسین بریتانیا!
ابتکار شما برای سیاست جدید در قبال ایران توسط ۵۲۵ نماینده از مجلسین عوام و اعیان بریتانیا، در حمایت از مقاومت و قیام مردم ایران باید الگویی برای دولت شما و سایر پارلمانهای کشورهای اروپایی باشد. با این بیانیه، شما یک سیاست قوی و مؤثر درباره ایران در شرایط حساس کنونی ارائه کردید.
بیانیه شما به‌وضوح نشان داد که منتخبان مردم بریتانیا در کنار مردم ایران قرار دارند و از قیام و مقاومت آنها برای آزادی حمایت می‌کنند. این بیانیه هم‌چنین نشان می‌دهد که شما در کنار مردم ایران ایستاده‌اید که خواهان نفی هر گونه دیکتاتوری چه شاه و چه آخوندها هستند.
شما پیشتاز دفاع از یک سیاست درست بوده‌اید. مردم ایران همواره نقش چشمگیری که شما با ۳۶عضو دو مجلس که شجاعانه لیست‌گذاری غیرعادلانه مجاهدین را در دادگاه به چالش کشیدید و نهایتاً به از لیست خارج شدن مجاهدین انجامید، به یاد خواهند داشت. حالا شما پیشتاز لیست‌گذاری سپاه پاسداران هستید.
در روزهای قیام شاهد همبستگی مردم بریتانیا با قیام‌کنندگان ایران به‌خصوص زنان پیشتاز بودیم. حالا همه آن دوستی‌ها و همبستگی‌ها در ابتکارعمل شما تجلی پیدا کرده است. از این پیش‌تر ۱۲۰۰تن از شهرداران و اعضای شورای شهر در انگلستان و اکثریت نمایندگان مجلس اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی نیز ابتکارعمل مشابهی را مورد تأیید قرار دادند. این بیانیه‌ها که توسط اعضای پارلمان اروپا و پارلمانهای مختلف کشورهای اروپایی منتشر شده، نشانه آن است که اکثریت منتخبان ملت‌های اروپا، قویاً مخالف مماشات با رژیم ایران هستند.
بی‌اعتباری کامل سیاست مماشات
این فقط یک پیام همبستگی نیست؛ بلکه یک موضع سیاسی در برابر رژیمی است که با اعدام و قتل‌عام شناخته می‌شود و بانی اصلی تروریسم دولتی نیز هست. از این نظر بیانیه‌های شما انزوا و بی‌اعتباری کامل سیاست مماشات را منعکس می‌کند. وقتی آخوندها اعتراضات مردم ایران را با اعدام‌های هر ۵ساعت یک‌بار جواب می‌دهند، وقتی که آنها با انباشتن ۵تن اورانیوم غنی‌شده امنیت جهان را به خطر می‌اندازند و زمانی که آنها با فرستادن پهپادهایشان کشتار و ویرانی را برای مردم بخشی از اروپا به ارمغان می‌برند، امتیاز دادن به رژیم آخوندها، جز سرافکندگی، حاصلی ندارد.
اگر مماشات، سیاست غرب نبود، گروگانگیری اتباع غربی در ایران به سیاست رسمی رژیم تبدیل نمی‌شد؛ اگر مماشات، سیاست غرب نبود برنامه سلاح هسته‌یی آخوندها سال‌ها پیش برچیده شده بود و اگر سیاست مماشات نبود، مردم و مقاومت ایران راه سرنگونی رژیم را باز کرده بودند.
در واقع جامعه بین‌المللی یک مسئولیت خاص در قبال مسأله ایران دارد. بیانیه شما پاسخ شایسته به این مسئولیت است، یعنی قرار گرفتن در کنار مردم و مقاومت ایران. همانها که قیمت مبارزه با رژیم را در بیش از ۴دهه با تحمل درد، شکنجه و فدا از جمله فدای ۱۲۰هزار تن از بهترین پسران و دخترانشان داده‌اند و هر بهایی را برای به‌دست آوردن آزادی خواهند پرداخت.
سیاست مماشات این قیمت را برای ما سنگین‌تر و کار را برای دشمن ما در سرکوب آزادی سهل‌تر کرده است. از سیاست مماشات فقط مردم ما رنج نکشیده‌اند، بلکه مردم بریتانیا و اروپا و آمریکا و خاورمیانه هم بابت تروریسم و گروگانگیری و جنگ‌افروزی آخوندها خسارت بسیار دیده‌اند. آنها بهای مماشات با این رژیم را پرداخته و می‌پردازند.
وقتی مجریان این سیاست در برابر رژیم سرخم می‌کنند، آخوندها را جری‌تر می‌کنند، مثل تصمیم اخیر بلژیک که یک دیپلمات تروریست را تحویل رژیم داد. این سیاست، فاشیسم دینی را در آستانه دستیابی به بمب اتمی قرار داده است. بنابراین بیانیه شما و سیاستی که ارائه می‌کنید خدمت به صلح و امنیت جهانی هم هست.
آزادی تجزیه‌ناپذیر است
یادش به‌خیر لرد کوربت فقید که این حقیقت را در این جمله کوتاه خلاصه کرد که «آزادی ایران، آزادی ماست، زیرا آزادی تجزیه‌ناپذیر است».
شما ۴دهه است در این پارلمان با پاسخ دادن به همین مسئولیت، جایگاه شایسته خود را نشان داده‌اید. شخصیت‌های والایی مثل بارونس بوتروید، لرد اسلین، لرد کوربت، لرد وادینگتون و سر دیوید ایمس، پیشتازان این مسیرند. نام آنها در تاریخ روابط بین دو ملت ما پیوسته می‌درخشد.
یک بار دیوید ایمس گفت: از پای نخواهیم نشست تا زمان برخورداری تک‌تک آحاد مردم ایران از آزادی و شکوفایی. راستی که او در شمار قهرمانان آزادی است و از یاد نمی‌بریم سخنان بارونس بوتروید درباره قتل‌عام سی هزار زندانی سیاسی را که گفت: «این بزرگترین جنایت علیه بشریت بعد از جنگ جهانی دوم بود که کیفر داده نشده باقی مانده است».
باز هم می‌خواهم عبارتی از لرد کوربت را نقل کنم. وقتی که دیوار برلین در حال فرو ریختن بود، او آن جا بود. او گفت: «من نشستم و گریه کردم، چون مثل اکثر مردم، ما می‌دانستیم که قرار است یک روز اتفاق بیفتد، اما فقط یک سؤال وجود داشت که کدام یک روز».
او سپس خطاب به حاکمان مستبد ایران گفت: «توفان تغییر دموکراتیک در سراسر ایران به‌حرکت خواهد افتاد. تانک‌ها قادر نخواهند بود، دموکراسی را بکشند. خواستها را نمی‌توان بدار آویخت. شکنجه نمی‌تواند آنان را که خواستار احترام به حقوق‌بشر هستند، ساکت کند. دموکراسی، دیکتاتوری خشن شما را به لکه‌یی کثیف در صفحات کتاب تاریخ ایران تبدیل خواهد کرد».
بله آن روز اتفاق خواهد افتاد. و ما متعهدیم که زمان آن واقعه را یک روز هم که شده جلو بکشیم.
