اولین روز از گردهمایی سالانهٔ سه‌روزهٔ مقاومت ایران (کهکشان به‌سوی پیروزی) روز شنبه ۱۹تیر ماه، به‌طور اینترنتی با موفقیت و شکوهی کم‌نظیر به‌مرحله اجرا درآمد. این موفقیت، صرف‌نظر از ابعاد کمی آن (ارتباط ۵۰هزار نقطه از ۱۰۵کشور جهان با اشرف۳) به‌لحاظ کیفی نیز خیره‌کننده بود. شمار سخنرانها، ثقل سیاسی آنها و مواضع قاطعی که در حمایت از مردم و مقاومت ایران در برابر دیکتاتوری رو به‌سقوط آخوندی ابراز کردند، چنان بود که مهمترین خبرگزاریها و رسانه‌های جهان بلافاصله آن را منعکس کردند و گزارشهای متعدد درباره آن انتشار دادند.
اما اثرگذاری گردهمایی «ایران آزاد» و ضربه خردکنندهٔ سیاسی را که بر نظام ولایت وارد آورد، به‌خصوص از واکنش سرآسیمه و هیستریک آن می‌توان دریافت؛ رژیم که آه و ناله‌های خود در قبال این گردهمایی را از پیش از برگزاری آن آغاز کرده بود، با مشاهدهٔ ابعاد و ثقل سیاسی سخنرانان، چنان دچار جنون وحشت شد که طاقت نیاورد لااقل تا پایان آن صبر کند و سخنگوی وزارت‌خارجه خود را سر و پا برهنه به‌صحنه فرستاد تا علیه سخنرانها و به‌خصوص مایک پمپئو وزیر خارجهٔ قبلی آمریکا با کلماتی از قبیل «خودفروخته، دزد، متقلب، دروغگو، ریاکار و عقده ضدایرانی» فرافکنی و عقده‌گشایی کند.
سخنگوی رژیم پاسخ خود را بلافاصله از سخنگوی مجاهدین دریافت کرد که خطاب به‌بزمجة نظام در وزارت‌خارجه ولایت فقیه گفت: «جنون گاوی و سوزش و سوته‌دلی که سرتاپای نظام را فراگرفته قابل فهم است، اما عقده‌گشایی و استفراغات ولایتی دیگر اثر ندارد. برای محاکمه و قرار گرفتن در برابر عدالت و قانون به‌خاطر نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت آماده شوید!».
سخنرانها که اغلب از برجسته‌ترین نمایندگان کنگرهٔ آمریکا (سنا و مجلس نمایندگان) و چهره‌های شاخص سیاسی غرب بودند، روی نکاتی دست گذاشتند که توجه به آنها علت وحشت رژیم آخوندی را بهتر نمایان می‌کند.
عموم سخنرانان بر ضعف و درهم‌شکستگی مفرط رژیم در برابر مردم و مقاومت ایران انگشت گذاشتند و شاخص آن را نیز افتضاح نمایش انتخابات رژیم و بیرون کشیدن رئیسی جلاد قتل‌عام۶۷ و قاتل شهیدان قیام آبان۹۸ دانستند. به‌راستی نیز هم‌چنان که خانم مریم رجوی گفت: «هیچ چیز جز هراس از قیام و احتضار سیاسی رژیم، روی کار آوردن رئیسی جلاد۶۷ را توضیح نمی‌دهد».
اغلب سخنرانها بر این نکته تأکید می‌کردند که رئیسی جلاد به‌خاطر جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی بایستی مورد پیگرد و محاکمهٔ بین‌المللی قرار بگیرد. آقای یانس یانشا نخست‌وزیر کنونی اسلوونی تأکید کرد: «۳۳ سال، جهان ۳۰هزار زندانی سیاسی قتل‌عام شده سال۶۷ را فراموش کرده بود. این باید تغییر کند. به‌خصوص که رئیسی توسط عفو بین‌الملل به‌همین خاطر متهم به جنایت علیه بشریت شده است».
بسیاری از سخنرانها، اقدام خامنه‌ای برای روی کار آوردن جلاد بدنام و قاتل پیشانی سیاهی مانند رئیسی را که تحت تحریم بین‌المللی است، نشانهٔ شکست قطعی افسانهٔ وجود مدره و میانه‌رو در رژیم آخوندی دانستند و حتی برخی نیز شعار «اصلاح طلب اصول‌گرا دیگر تمومه ماجرا» را تکرار کردند و بر این نکته تأکید نمودند که با پایان فریب اصلاحات و مدره‌نمایی در رژیم، جنگ اصلی میان مردم و مقاومت ایران با این رژیم در تمامیتش، بیش‌از‌پیش بارز گشته است. پمپئو در این باره با وضوح تمام گفت: «در ایران جنگ واقعی از همان لحظات سهمگین انقلاب در سال۱۹۷۹ آغاز شد. جنگ اصلی... بین مردم و اپوزیسیون سازمان‌یافتهٔ خواهان آزادی و دموکراسی از یک‌طرف و تمامیت رژیم از سوی دیگر است».
عموم سخنرانها با تأکید بر ماهیت غیرقابل تغییر رژیم که مبتنی بر سرکوب و اختناق در داخل و صدور تروریسم در خارج از کشور است، تصریح کردند هر گونه سازش و معامله با این رژیم مطلقاً غیرقابل قبول و نامشروع است.
بسیاری از سخنرانها با تکیه بر تجارب خود در عالم سیاست و هم‌چنین با اتکا به‌مؤلفه‌های این پیروزی، از جامعهٔ جوشان و خروشان ایران که تماماً دست رد به‌سینهٔ رژیم زده و در برابر آن ایستاده‌اند، تا پایداری و توانمندی مقاومت ایران و رهبری استثنایی آن و از پایگاه اجتماعی مقاومت سازمان‌یافته که در تحریم یکپارچهٔ نمایش انتخاباتی اخیر بروز و ظهور یافت، تا رشد و گسترش کانون‌های شورشی و... همه و همه، چشم‌انداز روشن و سرانجام پیروزمند مردم و مقاومت ایران را نتیجه‌گیری می‌کردند.
