روحانی احیای برجام و جنگ قدرت در اردوی ولایت فقیه
در روزهای اخیر که تروئیکای اروپایی به صورت پنهانی به حکومت ولایت فقیه پیام داده‌اند که آماده‌اند تا از مکانیسم ماشه استفاده کنند، حسن روحانی، نیز فرصت را غنیمت شمرده تا بر سر برنامه هستهیی حکومت ایران به تسویه حساب با خامنهای و رئیسی بپردازد.
علی واعظ، مدیر میز ایران در گروه بینالمللی بحران، در روز شنبه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، و به دنبال آن خبرگزاری‌های معتبر بینالمللی از جمله رویترز اعلام کردند که تروئیکای اروپایی به حکومت ایران در مورد بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه حکومت ایران و فعال‌سازی روند مکانیسم ماشه هشدار داده‌اند،
به دنبال اعلام این خبر، موجی از واکنش‌ها در اردوی حکومت ولایت فقیه به راه افتاد. از موافقت فی‌الفور با نصب مجدد دوربین‌های نظارتی آژانس بینالمللی انرژی اتمی، تا خط و نشان کشیدن ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت خارجه حکومت ایران برای کشورهای اروپایی.
اما در این بین حسن روحانی، رئیس جمهور پیشین خامنهای نیز فرصت را غنیمت دید تا به تسويه حساب با رئیس خود و رئیسی بپردازد.
وی اخیرا ادعا کرده است که «برای احیای برجام همه چیز تمام شده بود و حتی موفق شده بودیم از طرف‌های درگیر در مذاکرات، امتیاز خروج سپاه از لیست تروریستی و لغو تحریم‌های بیت خامنهای را بگیریم… اما این امکان فراهم نشد».
ضعف خامنهای؛ دلیل اصلی تهاجم روحانی به وی
در این شکی نیست که در حال حاضر خامنهای و حکومت ولایت فقیه و در بخش اجراء، دولت رئیسی آماج حملات جامعه‌ی شهروندی ایران است.
پس از ۷ سال قطع روابط با عربستان به خاطر هجوم لباس‌شخصی‌های خامنهای، در تراز و موازنه‌ی منفی و برای قدرت‌نمایی در مقابل آمریکا، خامنهای مجبور شد پای چین را وسط بکشد تا مانور گسترش روابط با کشورهای منطقه را بدهد و این اقدام سخر‌ه‌ی مردم ایران و سوء استفاده‌ی جناح مغلوب را در پی داشت.
جناح مغلوب نیز فرصت را مغتنم دید و این سیاست را زیر علامت سوال برد و حالا که روحانی فرصت را برای تاختن به جناح غالب حاکمیت مغتنم می‌بیند، اقدام به زبان‌درازی در زمینه‌ی دستاوردهای هستهیی کرده است.
از جمله این که برای چندمین بار دستاوردهای موهوم دولتش در زمینه‌ی توافق هستهیی را چماق کرده و آن را بر سر رئیسی و خامنهای می‌‌کوبد.
وی با زیرکی این موضوع را دریافته است چرا که با هشدار تروئیکای اروپایی و فعال‌شدن مکانیسم ماشه و برگشت تحریم‌های پیشین سازمان ملل، پرونده هستهیی حکومت ولایت فقیه به ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد می‌رود که از جمله اقدام نظامی علیه برنامه‌ی هستهیی حکومت ایران را مجاز می‌شمارد و «سایه‌ی جنگی» را که روحانی ادعا می‌‌کرد از سر خامنهای و نظام دور کرده است را بر روی اردوی خامنهای برمی‌گرداند.
از این رو وی نیز با دست‌آویز قرار دادن این موضوع فرصت را قاپیده و اندر باب دستاوردهای هستهیی خودش، داد سخن می‌دهد.
اما جناح غالب نیز در این بین ساکت ننشسته و پته‌ی کفن دزد پارسال را بر روی آب می‌ریزد.
آتشباری متقابل جناح خامنهای به روحانی
به دنبال اظهارات اخیر روحانی اندر وصف دستاورهای چنین و چنان هستهیی در دولتش و این که مجلس ولایی! خامنهای با مصوبه‌ی «اقدام راهبردی» مانع از تحقق این دستاوردها شد، جناح غالب نیز، برخی اسرار مگوی دولت روحانی را فاش ساخته است.
از جمله رسانه‌های وابسته به جناح خامنهای و دولت رئیسی اظهارات وی را زیر علامت سوال برده‌‌اند که در حالی روحانی از دستاوردهای چنین و چنان در زمینه‌ی هستهیی در سال ۹۹ دم می‌زند که همان علی واعظ، از «افراد نزدیک به رابرت مالی»! و مدیر میز ایران در گروه بینالمللی بحران، پیشتر افشاء کرده است که دولت پیشین در ازاء دریافت یک میلیارد دلار حاضر شده بود حکومت ولایت فقیه غنی‌سازی ۲۰ درصدی را تعلیق کند و ضداین اقدام به به نفع خود مصادره‌ی به مطلوب می‌‌کند.
روزنامه ایران وابسته به دولت رئیسی این سوال را بر روی میز روحانی گذاشته است که «چه کسی شروط خامنهای را رعایت نکرد و سرش به سنگ خورد؟»
در گام بعد روزنامه ایران پرده را کنار می‌زند و ترس از مکانیسم ماشه، که همان علت‌العلل ترکتازی روحانی به خامنهای، رئیسی و مجلس خامنهای است را با عنوان «مکانیسم ماشه؛ میراث ناخوش دولت قبل برای مردم» برملا می‌سازد که «دولت روحانی… توافقی را به ارث گذاشت که ادعای فشار از طریق مکانیسم ماشه آن، بر سر کشور سنگینی می‌‌کند… ننگ پذیرش چنین شرطی از دامن تیم مذاکره‌کننده جواد ظریف پاک…» نمی‌شود.
روزنامه ایران در پایان تاختن خود به رئیس‌جمهور پیشین خامنهای، دست وی را خوانده اعلام می‌دارد که «اشاره‌یی به تعارضات مطرح‌شده از سوی روحانی کافی است تا بگوییم دست کم برجام و طرح چنین ادعاهایی… مستمسک خوبی برای بازگشت او و حلقه اطرافیانش به عرصه سیاست نیست…»
به بیان دیگر جناح خامنهای نیز، اظهارات روحانی را که ۸ سال سکان اجرائیه خامنهای را در دست داشته را جنگ قدرت و در منتهای ضعف خامنهای برمی‌شمارد و خیزی برای پس گرفتن بخشی از قدرت ستانده شده از وی توسط خامنهای؛ انتخابات مجلس خامنهای در پیش است و این به نظر می‌رسد نشانه‌یی گویا از این توصیفات باشد.
