رژیم درمانده آخوندی که در تنگنای سرنگونی، به سرکوب وحشیانه و اعدام جنایتکارانه زندانیان روی آورده است، بار دیگر دست به دامان صلیب سرخ جهانی شده که شاید از این طریق مفری بیابد. بنابه اطلاع سایتهای زنجیره‌ای رژیم در روز گذشته، وزارت اطلاعات چند تن از مأموران و جیره خواران مفلوکش تحت عنوان خانواده یا «اعضای سابق» مجاهدین را برای دخیل بستن به صلیب سرخ، به صحنه فرستاد.
مزدوران درمانده ولایت در یک سیرک خیابانی مضحک و فلاکت بار، در مقابل صلیب سرخ در تهران به عربده‌کشی و شکایت از صلیب سرخ پرداخته و خواستار «رعایت حقوق بشر»! مجاهدین مستقر در آلبانی شدند! مزدور ابراهیم خدابنده که سالها بعنوان بازجو و کمک بازجو در خدمت وزارت اطلاعات در زندان از هیچ خیانتی فروگذار نکرده است، صحنه گردان سیرک وزارت بود.
این اولین بار نیست که در تنگنای قافیه، رژیم تلاش کرده است با سوءاستفاده از صلیب سرخ و با ذبح کردن کلماتی چون «حقوق بشر» و «آزادی» سوز دل خود از مجاهدین را برملا کند. مضحک اینکه برای رونق بخشیدن به این سیرک خیابانی و از فرط پیسی، از شبکه‌های وزارتی العالم و پرس.پی.وی بعنوان «رسانه‌های خبری بین‌المللی»! نام برده شده است.
سیرک مضحک وزارت اطلاعات توسط مزدوران اجاره‌ای تحت عنوان «خانواده» بر علیه اشرف۳ گویای درماندگی و افلاس فاشیسم مذهبی از رزم آوران آزادی و استقلال مردم ایران است که با کانون‌های شورشی خواب راحت را از جلادان و پاسداران رژیم در ربوده است.
ماموران وزارت اطلاعات در انجمن نجاست، سوته‌دلانه گرد هم آمدند تا برای التیام دردهای بی‌درمان ولی فقیه پا به گورشان راه نجاتی پیدا کنند. رژیمی که رئیس جمهورش به قاتل۶۷ معروف است و ظرف یک هفته دست‌کم ۶۷ زندانی را اعدام کرده، مدعی «اصول بنیادی حقوق بشر»! هم شده است. آن هم در شرایطی که کارشناسان سازمان ملل محاکمه‌های اخیر قضائیه جلادان رژیم را فاقد استانداردهای بین‌المللی و غیرقانونی و در شمار اعدام خودسرانه میدانند.
نمایش مسخره و تکراری عوامل وزارت اطلاعات تحت عنوان «تجمع خانواده‌های مجاهدین…» روش جاری آخوندهاست که هر وقت کارد به استخوان‌شان می‌رسد، به لجن پراکنی علیه علت العلل تمام بدبختی‌هایشان یعنی مجاهدین روی میاورند. وقتی مجاهدین در عراق بودند، درد بی‌درمانشان را با موشک و حملات تروریستی دوا می‌کردند. حالا که دستش از موشک پرانی کوتاه شده است، مأموران پیشانی سیاهش را واداشته تا کاسه گدایی برداشته و با آویختن به «روز جهانی صلیب سرخ» مرحمی بر زخم‌های بی‌درمانش بگذارد. این حرکت‌های سخیف که برای دریافت جیره مواجب صورت میگیرد، نه در اول راه، که در پایان خط دجالیت وشیطان‌سازی تحت پوش خانواده و سوءاستفاده از ارگان‌های بین‌المللی و صلیب سرخ است که پیش از این بارها افشاشده و فقط بر بی‌آبرویی و ذلت رژیم و مزدورانش، دلالت دارد.
