در تمام دنیا و حتی در قانون حکومت آخوندی پرستاری در ردیف مشاغل سخت و پرمخاطره قرار دارد.
اما شرایط پرستاران در ایران تحت حاکمیت آخوندها با سختی‌های مضاعف همراه است. سازمان نظام پرستاری همین رژیم می‌نویسد: «پرستاری جزو مشاغل سخت؛ قانونی که روی کاغذ ماند!» یعنی پرستاران نه‌تنها از مزایای مشاغل سخت برخوردار نیستند؛ بلکه از حداقل‌های زندگی هم محروم می‌مانند.
حمیدرضا عزیزی معاون توسعه و مدیریت منابع سازمان نظام پرستاری رژیم هم با اشاره به کمبود پرستار گفت: این معضل مزمن شده است؛ در حال حاضر برآورد می‌شود که حداقل با کمبود ۱۰۰هزار نفر نیروی پرستاری مواجه باشیم.
دبیرکل خانه پرستاری هم گفته: «سالانه بیش از ۳ هزار پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند؛ اما وزارت بهداشت حتی اندازه همین آمار به کادر درمان اضافه نمی‌کند»
تمامی این مشکلات در شرایطی به مردم ایران هزینه‌های جانی تحمیل می‌کند که بیش از ۲۰۰ دانشکده پرستاری داریم که سالانه بین ۱۰ تا ۱۲ هزار دانشجوی پرستاری تربیت می‌کنند
اما سیاست حکومت آخوندی و به‌طور مشخص دولت آخوند رئیسی برای حل این مشکلات چیست؟ سایت حکومتی بهار نیوز نوشته: «وقتی اعتبارات دستگاههای اجرایی به‌صورت کامل تخصیص داده نمی‌شود یا در بودجه منظور نمی‌شود، نتیجه آن این است که خدمات دولتی در بخش‌های بهداشت، آموزش، امنیت و نظایر آن به‌لحاظ کیفی و کمّی کاهش پیدا می‌کند. الآن هم شاهد کمبود معلم، پزشک، پرستار، دارو و ناامنی در خیابان‌ها هستیم»
واقعیت این است که در ایران تحت حاکمیت آخوندها هر مشکلی را که بررسی کنید یکسر آن به کمبود بودجه و دستگاه فاسد و چپاولگر آخوندی می‌رسد. اکنون در کنار کارگران و خانواده‌هایشان که نه امنیت شغلی دارند و نه امنیت اجتماعی، معلمان، پرستاران، کارمندان دولت، کسبه خرده‌پا و پزشکان، مهندس‌ها و حتی دانشگاهیان غیرحکومتی هم در تمامی ۲۴ ساعت روز با همین مشکل دوگانه «نبود امنیت شغلی و امنیت اجتماعی» دست‌به‌گریبان هستند. سرنخ تمامی این مشکلات به دیکتاتوری فاسد، جنگ‌افروز و خون‌ریز آخوندی ختم می‌شود. حل تمامی مشکلات مردم ایران از برچیدن بساط دیکتاتوری آغاز می‌شود.
لطفا به اشتراک بگذارید:
