زنان کولبر، زنان رنج که در کوه‌های سرد و بی‌رحم پی لقمه‌ای نان برای کودکان خود میروند؛ در کوه‌هایی که بوی خون می‌دهد و جای جای آن در کنار صخره‌ها، گل‌های درد می‌روید و حکایت مردان و زنانی را که با قدم‌های سنگین از کنارشان عبور کرده‌اند، در گوش نسیم نجوا می‌کند. زنان کولبر آنان که به امید کسب درآمدی ناچیز برای تامین نان کودکانشان، از آتش‌ها عبور می‌کنند، گذرگاه‌ها و پیچ‌های تند و صخره‌های خشن را می‌پیمایند و تمام سختی‌ها را به جان می‌خرند.
شاید هم در یکی از این عبورها هدف اصابت گلوله گزمه‌ها و شحنه‌ها و پاسداران جلاد پیر قرار گیرند و چشمان کودکانشان برای دیدن مادر، همیشه در رؤیای انتظار، عمر رنجور خویش را سپری کنند.
تصویری از بی عدالتی در حق زنان کولبر
هر انسان آزاده‌ای که این تصویر را ببیند متاثر می‌شود که چرا چنین انسان‌هایی در فقر و بی‌عدالتی زندگی می‌کنند. زنان کولبر بر علیه گرسنگی مبارزه می‌کنند. اعتراضی است علیه حاکمیتی که زنان در اندیشه عقب مانده شان جایگاهی ندارد. زنان کولبر زنان سرپرست خانوار هستند که برای امرار معاش خانواده شان به این کار سخت و سنگین روی آورده‌اند.
جامعه‌ای که این حاکمیت غارتگر ایجاد کرده است، بسیاری از ارزش ها را از بین برده است. استعداد‌هایی که باید در مسیر شکوفایی و پیشرفت باشند، در میان صخره‌ها و تخته سنگ‌ها بار سنگین زندگی کردن را بردوش می‌کشند. این شایسته زن ایرانی نیست.
آیا راهی برای رهایی از این ستم وجود دارد؟
بی‌تردید با پیشتازی زنان قهرمان و مبارز، مسیر رهایی زنان میهن در پهنه های وسیعی طی شده است. امروزه حکومتی که مبتنی بر اندیشه ولایت فقیه بر ایران تحمیل گردیده است، مانع اصلی پیشرفت زنان میهن مان می‌باشد. زنان نقش مهم و تاثیرگذاری در تکامل جامعه ایفا می‌کنند. کما اینکه در قیام‌های اخیر این نقش به روشنی برجسته بود و جامعه جهانی آن را دید و تحسین کرد. از زمانی که ولایت فقیه در این ایران حاکم شد، زن ستیزی جزء لاینفک سیاست حکومت گردید.
اما در نقطه مقابل آن، زنان قهرمان و آزاده‌ای بودند که پرچم مبارزه علیه زن ستیزی را با بهای سنگین بر دوش خود حمل کردند و هم اکنون در مداری نوین در جایگاه رهبری نقش خود را به بهترین شکل ایفا می‌کنند. هزاران زن آزاده میهن به دستور خمینی جلاد تا کنون قتل عام شده‌اند، ولی نتوانسته‌اند پرچم نبرد زنان برای رهایی را که بر دوش حمل می‌کنند، توسط مرتجعین به زیر کشیده شود و همچنان سکاندار تکامل جامعه برای انقلاب و آزادی هستند.
بی‌تردید این زنان قهرمان همان نقطه ثقلی هستند که امروز در قیام و مبارزه برای آزادی به جامعه انگیزه می‌دهند. ضربه نهایی بر حکومت ولایت فقیه از قدرت و شجاعت همین زنان که به حساب شان نمی‌آورد فرود خواهد آمد. روزی فراخواهد رسید که زنان میهن مان به جای کولبری بار سنگین شکوفایی جامعه را با احساس مسولیتی صد چندان بردوش خواهند کشید و ترقی و پیشرفت را در ایران ستمزده جاری خواهند کرد.
