اگر از جوانان شرکت‌کننده در انقلاب ضدسلطنتی بپرسیم کدام انگیزهٔ انقلابی شما را در ابعاد میلیونی برای سرنگونی شاه برانگیخت و آن انقلاب عظیم را رقم زدید، بی‌گمان در صدر محرک‌ها و مشوق‌های خود به دفاعیات جسورانهٔ «مهدی رضایی» و «خسرو گلسرخی» اشاره خواهند کرد. این دو دفاعیه همراه با دیگر دفاعیات، کتاب‌ها و گفت‌آوردهای برگرفته از گفته‌ها و نوشته‌های پیشگامان جنبش انقلابی و نیز وصیت‌نامهٔ شهیدان، کانتکت ذهنی پیوستن میلیونی جوانان به انقلاب ضدسلطنتی را فراهم ساخت.
مهدی رضایی در سن ۱۶سالگی به سازمان مجاهدین پیوست. او هنگامی که در یک دادگاه علنی ـ با حضور خبرنگاران داخلی و خارجی ـ نظام شاهنشاهی را به چالش کشید ۲۰سال بیش نداشت ولی سخنانش بسا جلوتر از شناسنامهٔ عمرش بود.
«ما کسانی نبودیم که درد و ناراحتی مردم را ببینیم و ساکت بشینیم. هم‌چنان که مولای ما علی در خطبه شقشقیه هنگامی که خلافت را به دست می‌گیرند می‌فرماید: «وَمَا أَخَذَ اللهُ عَلَی العُلَمَاءِ أَلاَّ یقَارُّوا عَلَی کِظَّةِ ظَالِمٍ، وَلا سَغَبِ مَظْلُومٍ»
لطفا به اشتراک بگذارید:
