فرازها ـ قسمت اول ـ مجاهدین و ایدئولوژی اسلام انقلابی
از کودتای ۱۲۹۹و شروع سلطنت پهلوی در ایران تا سال ۱۳۵۰، سازمان مجاهدین نخستین سازمان مخفی و مسلحی بود که توانسته بود به مدت ۶سال (از شهریور ۱۳۴۴تا شهریور ۱۳۵۰) دور از چشم مأموران رژیم شاه و ساواک به حیات و فعالیت مخفیانه در ایران ادامه دهد.
مجاهدین در شرایط فعالیت مخفی در دوران اختناق رژیم شاه و با وجود سرکوب ساواک، به دور از فرمالیسم و نمودها و نامگذاریهای احزاب سنتی، به مدت ۶سال حتی نامی هم بر خود نگذاشته بود و اعضای آن تشکل خود را فقط با کلمه «سازمان» می‌شناختند. نام «سازمان مجاهدین خلق ایران» بعدها در زمستان سال ۱۳۵۰در زندان اوین پس از شهادت احمد رضایی در درگیری با مأموران ساواک شاه، به‌عنوان نخستین شهید مجاهدین انتخاب شد.
طی ۶سال فعالیت مخفی تعداد اعضای سازمان مجاهدین در سراسر ایران به ۲۱۴نفر رسیده بود. اعضایی که علاوه بر تهران، در تبریز و مشهد، شیراز و اصفهان نیز حضور داشتند. دستیابی به چنین تعدادی از اعضا در یک سازمان مطلقاً مخفی که در شرایط اختناق کامل رژیم شاه به مبارزه اشتغال داشت، بی‌سابقه بود.
در آن زمان، دیکتاتوری رژیم شاه، در تدارک جشنهای ۲۵۰۰ساله شاهنشاهی در ایران بود. شاه با دعوت از سران کشورهای جهان، درصدد بود تا ثبات پوشالی خویش را به رخ بکشد. لازمه اجرای چنین نمایشی، سرکوب بود و سرکوب! پس ساواک دست به‌کار شد و هجوم گسترده‌یی را به تمام نیروهای مبارز در ایران آغاز کرد.
لطفا به اشتراک بگذارید:
