در آستانهٔ سالروز قیام شکوهمند آبان، به چهلمین روز شهادت قهرمانی می‌رسیم که از خونش شراره‌ها برخاست.
یک شهروند:
منهم نوید افکاری هستم شجاعت نوید در من زنده شد. خامنه‌ای خائن بداند که با مرگ نوید هزاران نوید دیگر زنده شد.
خون نوید در همهٔ شهرها روئید و چون خورشیدی بر دلهای عاشقان تابید و جاودان شد.
او صدای داغداران و گرسنگان بود و مخاطبش همه کسانی بودند که تن به سکوت و بردگی زیر بیرق جلاد نمی‌دهند.
نوید افکاری:
«مخاطب من هر آدمیه که دم از انسانیت میزنه و ذره‌یی از انسانیت در وجودش هست. سکوت شما یعنی حمایت از ظلم و ظالم یعنی حمایت از اعدام شدن یک بیگناه».
یاران نوید در چهلمین روز شهادتش بر مزارش جمع شدند و گواهی دادند نوید افکاری بی‌قرار و شعله‌وار ایستاد و سینه‌اش لاله‌زار عاشقان بود.
ترانه استاد شجریان بر مزار نوید قهرمان:
شب است و چهره میهن سیاهه
نشستن در سیاهیها گناهه
تنفنگم را بده تا ره بجویم
که هر که عاشقه پایش به راهه
برادر بی‌قراره برادر شعله واره برادر دشت سینه‌اش لاله زاره ...
و این صدای مادر است
مادر نوید افکاری: مرگ بر ظلم، مرگ بر ظلم
