کهکشان مقاومت ایران ۱۴۰۲
کنفرانس دادخواهی
محاکمه سران رژیم آخوندی به‌خاطر جنایت علیه بشریت و نسل کشی
سخنرانیهای شخصیتهای سیاسی و حقوقی، قانونگذاران، وکلا
و کارشناسان ویژه ملل متحد از کشورهای مختلف جهان
اینگرید بتانکور کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا
۳۵سال پیش سی‌هزار نفر قتل‌عام شدند، ولی من می‌گویم فقط مربوط به ۳۵سال پیش نیست ۴۴سال کشتار و نقض حقوق‌بشر است. رئیسی اکنون به‌مسند ریاست‌جمهوری رژیم ایران تکیه زده و این نشان می‌دهد که ما با همان افراد سر و کار داریم
اکنون مردم شروع به‌درک این واقعیت می‌کنند که یک گزینه یک گزینهٔ سیاسی در برابر جنون آخوندها وجود دارد و در این اجلاس صداهای فوق‌العادهٔ بسیاری را در همراهی با خودمان شنیده‌ایم. چون ما سر خم نمی‌کنیم و زانو نمی‌زنیم بلکه همه با هم ایستاده‌ایم
و ما ایستاده‌ایم چون در ایران، دختران، زنان، مردان جوان ایستاده‌اند و وقتی می‌ایستند گلوله‌های واقعی به‌سمت آنها شلیک می‌شود ما در کنار آنها ایستاده‌ایم ما در کنار مریم ایستاده‌ایم
سلام دوستان عزیزم، اشرفیان عزیزم و همهٔ این مهمانان ارجمند در این اجلاس شگفت‌انگیز؛ چهار روز است که افراد فوق‌العاده‌یی را دیدیم که باید بگویم هرگز ندیده بودم. این بسیار دلگرم‌کننده است که می‌بینیم در حالی‌که تلاش‌های بسیاری در تاریکی صورت گرفته تا مانعاز آمدن ما به‌اینجا و ملاقات و گفتگو و دفاع از آرمان ایران آزاد بشوند، این تعداد بالا از افراد در جهان به‌اینجا آمده‌اند، آن‌هم از قاره‌های سراسر جهان. بسیار خوشحالم که هموطنان آمریکای جنوبی را می‌بینم، بسیار خوشحالم که شاهد سخنرانی آرژانتینی‌ها هستم که با صدای بلند از آنچه این قاره تحمل کرده صحبت می‌کنند. اما از همه‌جا، از آفریقا، از آسیا، از اروپا. روز شنبه ما یک گروه شگفت‌انگیز از نمایندگان پارلمان از سراسر اروپا را داشتیم، ایتالیایی‌ها که صدها نفر بودند و البته، شما در رسانه‌ها دیدید، مایک پنس اینجا بود، جان بولتون اینجا بود و من این‌را می‌گویم زیرا فکر می‌کنم برای ما بسیار مهم است که به‌معنای این موضوع فکر کنیم. این مربوط به‌ایدئولوژی نیست. این مربوط به‌راست یا چپ نیست؛ و برای ما که این هدف را چند سالی است دنبال کرده‌ایم، چیزی وجود دارد که عمیقاً در ضمیرمان فرو می‌رود؛ این‌که وقتی به‌اینجا می‌آییم، با افرادی دیدار می‌کنیم که انسانهای خوبی هستند. چون وقتی وارد سیاست می‌شوید، گاهی مجبور می‌شوید نزدیک افرادی بنشینید که نمی‌خواهید با آنها بنشینید، زیرا می‌دانید آنها چه چیزی را نمایندگی می‌کنند. وقتی به‌اینجا می‌آیید، گویی از یک آرامش‌خاطر برخوردار می‌شوید. آرامش‌خاطر به‌این دلیل که افرادی که برای حمایتاز مقاومت ایران می‌آیند، کسانی هستند که اینجا هستند چون به‌آنچه می‌گویند ایمان دارند و آنچه را که باور دارند می‌گویند و همان کاری را انجام می‌دهند که به‌آن اعتقاد دارند و این‌یک تفاوت بزرگ در این جهان است.
ما به‌اتفاقی فکر می‌کنیم که ۳۵سال پیش رخ داد. ۳۰۰۰۰نفر قتل‌عام شدند؛ ولی من می‌گویم، آنچه امروز به‌یاد می‌آوریم، کشتار مداوم مردم ایران است؛ فقط مربوط به ۳۵سال پیش نیست، ۴۴سال کشتار و نقض حقوق‌بشر است؛ و تصادفی نیست که وقتی شهادت مجید صاحب‌جمع را می‌شنویم که راهروی مرگ را به‌ما نشان می‌دهد و نشان می‌دهد که رئیسی کجا نشسته بود، همان رئیسی که اکنون به‌مسند ریاست‌جمهوری (رژیم) ایران تکیه زده، این نشان می‌دهد که ما با همان افراد سر و کار داریم، هدف همان است و دقیقاً با همان افراد و همان مشکلات و همان جنایات روبه‌رو خواهیم شد، اگر که متفاوت عمل نکنیم. من این‌را می‌گویم زیرا در مورد آنچه دنیا انجام می‌دهد سرد و گرم شده‌ام. اما در قلبم یک انقلابی هستم به‌این معنا که آنچه را که می‌بینم نمی‌پسندم و دوست ندارم و نمی‌فهمم چه‌طور رهبران کشورهای ما، با این‌که به‌همان چیزی که ما می‌دانیم اشراف دارند، این کارها را انجام می‌دهند. ما می‌دانیم، می‌دانیم که (رژیم) ایران در مسیر دستیابی به‌یک بمب اتمی قرار دارد. ما این‌را می‌دانیم. می‌دانیم که آنها اورانیوم را با غلظت ۸۴ درصد غنی کرده‌اند. می‌دانیم که اورانیوم کافی انباشته کرده‌اند تا کشورهای ما، آزادی ما و دموکراسی ما را نابود کنند و با این‌حال می‌خواهیم با (رژیم) ایران یک توافق اتمی امضا کنیم.
