از همه شما خیلی متشکرم. از شما برای آن معرفی فوق‌العاده مهربانانه سپاسگزارم. حضور در اینجا یک افتخار است.
من نمی‌خواستم این فرصت را از دست بدهم، زیرا مانند شما، وقتی صحبت‌های پرزیدنت رجوی را می‌شنوم، الهام گرفته و دلگرم می‌شوم. شما خانم رجوی چقدر مهربان، چقدر گرامی و چقدر در عزم خود سرسخت هستید. من بسیار مطمئن هستم که همان‌طور که شما گفتید، یک روز ایران به آن کشور بسیار آزاد و بسیار دموکراتیکی تبدیل می‌شود که همه در این سالن برای آن مبارزه می‌کنند.
وقتی صحبت شما را شنیدم، مرا به یاد مردی انداخت که به‌خوبی نمی‌شناختم، اما آموزگار من بود، پرزیدنت ریگان، که با صراحت به دولتی نگاه می‌کرد که مردمش را سرکوب می‌کرد، او گفت، این واقعاً آسان است. ما برنده می‌شویم، آنها می‌بازند. در ایران هم می‌توانیم این کار را انجام دهیم.
ما اینجا هستیم تا یک سالگرد ویژه را جشن بگیریم و من البته می‌خواهم از رشادتها و فداکاریهای بسیاری از ایرانیان دلیر در سال گذشته قدردانی کنم. رژیم وحشی برای ساکت کردن صدای آنها جنایات زیادی مرتکب شده است. می‌دانید که ما هم‌چنان آنها را می‌بینیم. برای کسانی که فرصت دیدن این را پیدا می‌کنند، چه در زندان اوین باشند و چه در یک مکان دشوار در داخل ایران، بدانند که ما شما را دوست داریم، ما با شما هستیم و هرگز مسئولیتی را که برای حمایت از آنچه شما در داخل آن کشور انجام می‌دهید، فراموش نمی‌کنیم. از شما سپاسگزارم و خدا خیرتان دهد. شما الهام‌بخش همه ما هستید.
من آخرین بار در ژوییه، فقط سه ماه پیش با شما صحبت کردم، اما از آن زمان تاکنون چیزهای زیادی اتفاق افتاده است. زمان کمی است، اما یک سال پس از شروع قیام، رژیم در بن‌بست کامل قرار دارد. راه برون‌رفت از بحران ندارد، درگیری بین مردم و رژیم که در واقع در آن ۹۰ روز بوده فقط تشدید شده است، . ناآرامیهای مدنی قدرتمندتر شده است. رژیم با اعدام‌های بیشتر، سرکوب بیشتر، زندانهای بیشتر، شکنجه‌های بیشتر پاسخ داد، دقیقاً همان چیزی که از گروهی از رهبران وحشت‌زده انتظار می‌رفت. این در واقع شکاف بین رژیم و مردم را عمیق‌تر کرده است، همان‌طور که می‌دانیم می‌باید این‌طور می‌شد.
باید بدانیم که همه در این سالن اهداف یکسانی دارند. آنها نشان داده‌اند که سپاه که با سرکوب وحشیانه معترضان، این رژیم را در قدرت نگه می‌دارد، به‌خاطر حوادث سال گذشته متزلزل شده است. همه چیز برای آن بدتر می‌شود، من به آن اطمینان دارم. من با تمام وجودم ایمان دارم که مردم ایران و مقاومتی که امروز توسط افراد در این سالن مورد تشویق قرار می‌گیرد قوی‌تر از آن‌هاست.
ما، هر یک از ما، همه در سرتاسر جهان باید تشخیص دهیم که هدف این قیامها چیست. هدف آنها یک جمهوری دموکراتیک و ایران آزاد است که عاری از هر گونه دیکتاتوری است. این هدف ماست همه اینجا در این هدف مشترک هستند.
و من می‌خواهم قبل از این‌که امروز همه شما را ترک کنم، سه نکته را روشن کنم. اول، رژیم هر کاری بکند، محکوم به شکست است. دوم، حتی با همان اهمیت، تغییر در ایران فقط توسط کسانی حاصل می‌شود که دهه‌ها برای آن تلاش کرده‌اند، کسانی که بهای آن را پرداخته‌اند و دارای ساختار سازمانی برای تحقق آن هدف هستند. این چیزها به خودی خود اتفاق نمی‌افتد. سوم و در نهایت، برای آینده، سیاست ایالات متحده در قبال ایران باید حول محور حمایت از این اپوزیسیون سازمان‌یافته و افزایش فشار بر رژیم تا زمان سقوط آن باشد.
ببینید، بسیاری از شما بدون شک سخنان اخیر رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل را دیدید. آن روز در نیویورک بودم. من فقط چند ساختمان از آنجا فاصله داشتم. باید بدانید همسرم بسیار عصبانی بود. او عصبانی شده بود زیرا دولت مماشاتگر ایالات متحده از قصاب تهران محافظت می‌کرد در حالی که جان من و خانواده‌ام را تهدید می‌کرد. این یک موضوع شخصی است. اما این مربوط به من نیست این حتی به هیچ‌یک از شما هم مربوط نیست. این در مورد یک آرمان و یک هدف والاست که بسیار بزرگتر از هر یک از ما است.
سخنانی که او گفت، اگر دیدید، مزخرف بود. او در اظهارات خود ادعاهای مزخرفی داشت، مانند اصرار بر این‌که رژیم طرفدار صلح در اوکراین است، در عین این‌که پهپادهایی را می فرو شد که غیرنظامیان بی‌گناه اوکراینی را می‌کشند. اما می‌دانید، حتی او نمی‌توانست تأثیر مقاومت سازمان‌یافته در داخل ایران را بر توانایی رژیم برای ادامه دیکتاتوری وحشیانه خود انکار کند. در واقع، همه شما، یعنی مقاومت سازمان‌یافته به رهبری مجاهدین خلق، هر روز در حال افزایش توانایی خود هستید. این فشار حتی بزرگتری را ارائه می‌دهد. کار شما کار سپاه را برای اعمال وحشت خود بر مردم ایران بسیار دشوارتر کرده است. تعداد آنها (شورشگران) هم‌چنان در حال افزایش است. و به‌رغم دستگیریهای دسته جمعی، رژیم ایران می‌داند که موفق نمی‌شود.
همه شما، مجاهدین خلق، و حامیانتان تجمعاتی را در خارج از کشور سازماندهی کرده‌اید. یکی از این راهپیمایی‌ها که به هزاران نفر می‌رسید، در ۱۹ سپتامبر اتفاق افتاد. در اعتراض به سفر رئیسی و در حمایت از پرزیدنت مریم رجوی و طرح ۱۰ ماده‌یی او برای آینده ایران، درست در آن سوی خیابان سازمان ملل برگزار شد. تماشای توقف ترافیک در نیویورک به‌خاطر تظاهرات با شکوه بود.
باید بگویم که حتی این واقعیت که رئیسی اجازه سفر به نیویورک و اجازه سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل را داشت، نهادی که قرار است از اساسی‌ترین و پایه‌یی‌ترین حقوق‌بشر برای هر یک از آنها حمایت کند، صادقانه بگویم، این نشان می‌دهد که مماشات با یک رژیم قاتل چقدر می‌تواند مخرب باشد. این مماشات بزرگترین مانع بیرونی برای پایان دادن به ترور دولتی ایران، رفتار منطقه‌یی سرکش و حمایت از خواسته مردم ایران برای مبارزه برای ایجاد تغییر در ایران بوده و هست. مماشات کارساز نخواهد بود.
این که دفتر فرستاده ویژه در مورد ایران در وزارت امور خارجه، در بحبوحه قیام ایران، تصمیم گرفت به جای حمایت از معترضان، به‌دنبال جلب رضایت آیت‌الله برود و حملات خود را بر سازمان مجاهدین خلق کسانی که به‌دنبال آزادی و دموکراسی در ایران هستند متمرکز کند وحشتناک بود. حتی از کلماتی استفاده کردند که رژیم استفاده می‌کند. کاملاً تأسف‌بار است، چه از طرف دولت من باشد و چه هر جای دیگر. هیچ آمریکایی وطن‌پرست، جمهوری خواه باشد یا دموکرات، نباید این را بپذیرد.
وقتی صحبت از یک کار نامربوط می‌کنیم، شش میلیارد دلار. شش میلیارد دلار مماشات. شواهد بیشتری مبنی بر تصمیم اخیر دولت بایدن مبنی بر پرداخت هزینه برای بازگرداندن آمریکائیها به خانواده‌هایشان، کاری که من برای انجام آن برای مدت طولانی سخت تلاش کردم. ما ۵۸ آمریکایی را در دوران حضور من در دولت ترامپ به آمریکا بازگرداندیم. گفته می‌شود این شش میلیارد دلار فقط برای اهداف بشردوستانه قابل استفاده است. این خنده‌دار است. بیایید شفاف باشیم. ما این را می‌دانیم. احتمال این‌که این پول به نفع مردم ایران باشد، صفر است. این احتمال وجود ندارد. همه شما این را می‌دانید. رژیم صرفاْ شش میلیارد دلار برای گسترش وحشت به آمریکا، اسراییل و نابودی دشمنانش در سراسر جهان به دست آورد. و آنها از این پول برای تعقیب مخالفان ایرانی در خارج از کشور و داخل کشور استفاده خواهند کرد. شش میلیارد دلار برای تأمین مالی سرکوب وحشیانه مقاومت سازمان‌یافته در داخل ایران. این یک صفحه مستقیماً از کتاب بازی پرزیدنت اوباما است.
این مورد دوباره زمانی مطرح شد که پرزیدنت اوباما، بدون تأیید سنا، مردم آمریکا را به توافق ۲۰۱۵ متعهد کرد، توافقی که رژیم ایران را در مسیر دستیابی به سلاح هسته‌یی و برنامه تسلیحات هسته‌یی قرار داد، توافقی که امروز آنها در آستانه دستیابی به آن هستند. آن پول، آن پول نه به نفع مردم ایران بود و نه آن را به سمت آزادی و تغییر داخلی سوق داد. در عوض، کاری را انجام داد که آن پول همیشه انجام می‌دهد. به ظرفیت آیت‌الله برای آسیب رساندن به مردم ایران اضافه کرد.
اکنون، احتمالاً جای تعجب نیست زیرا چهره‌های آشنا از تیم اوباما-بایدن به دولت بایدن بازگشته‌اند. یکی از آنها خوشبختانه اکنون در مرخصی بدون دستمزد است. خانم رجوی در این مورد صحبت کرد. ما اکنون می‌دانیم که در داخل دولت ایالات متحده افرادی بودند که ظاهراً از طرف ایالات متحده کار می‌کردند، اما از ظریف وزیر امور خارجه و یارانش در داخل ایران راهنمایی می‌گرفتند. می‌دانید، من به یاد دارم زمانی که من وزیر امور خارجه شدم، ما بودجه آژانس کار و کمک‌رسانی ملل متحد را دقیقاً به‌دلیل این خطر قطع کردیم. می‌دانستیم این پول کجا می‌رود. ما می‌دانستیم که دولت قبلی به حرف‌های رهبران رژیم ایران گوش می‌داد. ما نمی‌دانستیم که آنها تا این حد در داخل دولت ما نفوذ کرده‌اند. می‌دانید، ما توانستیم رژیم ایران را تحریم کنیم، آنها را تحت فشار واقعی قرار دهیم و هم‌چنان دو گروگان را به آمریکا بازگردانیم. آقای وانگ و آقای وایت بدون این‌که حتی یک دلار به این رژیم تروریستی بدهند به وطن برگشتند و نزد خانواده‌هایشان آمدند.
این سیاستی که ما نه تنها آمریکا، بلکه قدرتهای بزرگ اروپایی نیز به آن بازگشته ایم، کاملاً نتیجه معکوس دارد. ثروت تازه یافته رژیم ایران، ما آن را در ماهها و سال‌های آینده خواهیم دید، ترور را در خارج از کشور تأمین می‌کند و مردم را در داخل سرکوب می‌کند. پس بیدار شویم، بیایید کار را درست انجام دهیم، همه ما، نه فقط ایالات متحده، بلکه هر یک از ما. به صدای مردم ایران گوش دهید. در بیش از ۲۸۰ شهر در تمام ۳۱ استان ایران، حکومت تئوکراسی حاکم را رد کرده و روشن کرده‌اند که آخوندها ویژگی دائم این ملت نیستند. شعاری که امروز همه شما در اینجا گفتید در مورد مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه آیت‌الله، ما به دیکتاتور نیاز نداریم. این باید به ما همه چیزهایی را که باید در مورد این‌که چه کسی باید در حمایت از او عمل کنیم، بگوید. این امر از نظر اخلاقی نمی‌تواند واضح‌تر از این باشد.
اما متأسفانه، اگر به استمالت از رژیم ایران ادامه دهیم، مانند گذشته از این ضعف برای منافع خود استفاده خواهد کرد. و این در داخل ایران نخواهد ماند. در واقع، این در حال حاضر اتفاق می‌افتد، و همه شما این را می‌دانید. ببینید آخرین بار کجا با شما بودم، اشرف۳ در آلبانی. به حملات علیه اعضای مجاهدین خلق در آنجا نگاه کنید. امنیت اولیه، اساسی‌ترین حقوق ساکنان اشرف۳ باید برای هر ملت و برای همه مردم بسیار مهم باشد. هر یک از ما که برای آزادی ارزش قائل هستیم باید بدانیم که آنها نیز باید از حقوق خود برخوردار باشند. حدود یک سال پیش بود که من این افتخار را داشتم که به آنجا بروم. من با مردان و زنان شجاع و نجیبی دیدار کردم که به قیمت جان برای آزادی کشورشان متعهد شدند و خود و خانواده‌شان در خطر بزرگی قرار گرفتند. بسیاری از آنها شاهدان و بازماندگان قتل‌عام سال 198 8 بودند که توسط همان مردی که هفته گذشته در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد، قصاب تهران، رئیسی، به‌قتل رسیدند. بنابراین بسیاری از قربانیان او متعلق به مجاهدین خلق بودند. در واقع، آنها هدف اصلی او بودند. اما به‌دلیل فداکاری، تعهدشان به آزادی همه ایرانیان، کانون خشم آخوندها هستند، اما در چشم خدای ما قهرمانان واقعی دیده می‌شوند.
می دانید، وقتی به‌عنوان وزیر امور خارجه آمریکا خدمت می‌کنید، روزهای بدی دارید. شما چیزهای تاریک می‌بینید. اما باید بگویم که از حمله به اشرف۳ در ۳۰ خرداد امسال وحشت‌زده شدم. و جای تعجب نیست که رژیم ایران و رهبران ارشد آن بارها و بارها آن را جشن گرفتند. در واقع، آنها صرفاً خواهان حملات بیشتر، و انهدام بیشتر این مبارزان آزادی بودند. باید واضح بگوییم، سیاست مماشات دولت بایدن در قبال رژیم ایران بود که ساکنان اشرف 3 را در برابر این حمله و ارعاب بیشتر آسیب‌پذیر کرد. وقتی به آیت‌الله و یارانش امتیاز می‌دهیم قربانیانشان حمایت ما را از دست می‌دهند.
ببینید، ما می‌توانیم کارهای بیشتری انجام دهیم. من معتقدم که ایالات متحده باید آن را انجام دهد. من معتقدم که ایالات متحده باید تمام تلاش خود را برای کمک به دولت آلبانی در مقابله با تهدیدها، ارعاب و باجگیری رژیم ایران انجام دهد. من می‌دانم که آنها احساس فشار می‌کنند. آنها می‌توانند آن را ببینند. ما می‌توانیم بهتر عمل کنیم. قطعنامه‌یی که پس از حمله به اشرف۳ در مجلس نمایندگان ارائه شد، قبلاً مورد حمایت دو حزب قرار گرفته است. این باید همه ما را تشویق کند که بیش از ۱۰۰ عضو مجلس نمایندگان این قطعنامه را امضا کرده‌اند. این قطعنامه از دولت ایالات متحده می‌خواهد که با همکاری متحد ما آلبانی، حفاظت کامل از پناهندگان سیاسی ایرانی را که در اشرف 3 زندگی می‌کنند، تضمین کند. بسیار ساده است. این باید راهنمای سیاست ایالات متحده باشد، و باید نحوه برخورد ما با ساکنان، قهرمانان اشرف 3 و جلوگیری از تحقق خواسته‌های رژیم ایران در آنجا باشد.
من می‌خواهم با شادی و استفاده از این فرصت به پایان ببرم، زیرا معتقدم واقعی است و شایسته است. همان‌طور که ما به‌دنبال حمایت از جنبش مقاومت در داخل و خارج از ایران هستیم، باید در نظر داشته باشیم که آینده ایران چه خواهد بود، چگونه باید باشد، چه چیزی می‌خواهیم. اینجا همه خواهان آزادی مردم ایران هستند. بیایید در مورد این‌که چگونه می‌توانیم به آن دست‌یابیم، چگونه می‌توانیم چیزی بسازیم که نه تنها می‌تواند جایگزین رژیم شود، بلکه این کار را به‌گونه‌یی انجام دهیم که پایدار باشد و آزادی را برای همه در داخل آن ملت خوب تضمین کند.
همان‌طور که قبلاً گفته‌ام، ایران هرگز به دیکتاتوری شاه باز نمی‌گردد و به حکومت دینی کنونی در ایران رضایت نخواهد داد. بقایای سلطنت گذشته نتوانسته‌اند در طول قیام در سال گذشته هیچ‌گونه نفوذی به دست آورند. حامیان شاه زمانی که به‌شدت به همکاری با سپاه متکی بودند، افشا شدند. آنچه ایران به آن نیاز دارد چیزی است که مشابه خواسته مردم این سالن باشد. افرادی که به‌سادگی آزادی را برای همه می‌خواهند. نمونه حکومتی که منعکس‌کننده اراده مردم است. ما به دیکتاتوری نیاز نداریم. ما به آزادی نیاز داریم. این لحظه ماست، این زمان ما است. من مطمئن هستم. سؤال ما باید ساده باشد. ما باید از هر رهبر بخواهیم که از ایرانیان شجاعی که در داخل کشور هستند و هر روز در معرض خطر بزرگی برای خود و خانواده خود در برابر این حکومت دینی قرار دارند، حمایت کند. ما دیدیم که در یک سال چه اتفاقی می‌افتد، یک سال اعتراضات قدرتمند و تسلیم ناپذیر. این اعتراضات بر دوش کسانی سوار است که قبل از آنها مبارزه کرده‌اند. چهل سال مخالفت سازمان‌یافته در ایران.
کشور من نیز مسئولیت دارد. ما از لحاظ تاریخی ملتی بوده‌ایم که به‌طور گسترده و همه جا از حقوق‌بشر دفاع می‌کنیم. و در حالی که ما همیشه کار درست را انجام نمی‌دهیم. می‌دانیم که چه چیزی درست است. و در این مورد، مردم آمریکا، صرف‌نظر از این‌که رهبران امروز ما چه کسانی هستند، مردم آمریکا می‌دانند چه چیزی برای مردم ایران مناسب است. آزادی، دموکراسی، توانایی اداره خانواده‌هایشان آنطور که می‌خواهند، و رژیم در حال شکست در ایران دیگر مانعی بر سر راه آن نیست.
وقتی به گروهی که امروز جمع شده نگاه می‌کنم، می‌دانم که برخی از شما عزیزانی دارید که در داخل کشور هستند. برخی از شما عزیزانی دارید که توسط رژیم به‌قتل رسیده‌اند. برخی از شما دوستان یا خانواده‌ای دارید که امروز در زندان هستند یا تحت تهدید رژیم ایران هستند. من و همسرم برای هر یک از شما دعا می‌کنیم، مانند بسیاری از هم کیشانم در ایالات متحده. بدانید که ما اغلب به شما فکر می‌کنیم و برایتان دعا می‌کنیم. ما می‌دانیم که کاری که شما انجام می‌دهید مهم و شریف و شایسته و در زمره بهترین سنتهای انسانیت است. پیروزی را فراموش نکنیم و کاری کنیم که خامنه‌ای و حکومت دین‌سالار و دزدسالارش شکست بخورند. فراموش نکنیم کسانی را که فداکاریهای زیادی کردند تا ما را به جایگاه امروزی برسانند. و فراموش نکنیم که کار ما هم‌چنان شریف و شایسته و درست است. و وقتی ما این پروژه درست را انجام دهیم تا ایران را به جایی برگردانیم که مردم ایران بار دیگر بتوانند به زندگی خود آنطور که صلاح می‌دانند ادامه دهند، این روز به‌زودی فرا خواهد رسید. می‌دانم که این‌طور خواهد بود. من از بودن در اینجا الهام گرفته‌ام. متشکرم.
لطفا به اشتراک بگذارید:
